BMX (ang. Bicycle Moto Cross) – nazwa roweru i rodzaju kolarstwa, które zostało zapoczątkowane w USA w latach 70.
Sport ten uprawia się na torach ziemnych ze sztucznie przygotowanymi przeszkodami, z użyciem rowerów na kołach 20-calowych lub 24-calowych (crusier), posiadających wzmocnioną i bardzo uproszczoną (bez przerzutek) konstrukcję. Poza tym BMX-y mogą mieć dowolny typ konstrukcji, masę i geometrię.
Zawody
Zawody BMX są rozgrywane inaczej niż motocyklowe zawody przełajowe (tzw. motocrossu), choć mają kilka wspólnych cech. W jednym biegu na raz (pth) startuje ośmiu zawodników, z odpowiednio szerokiego pasa startowego a następnie pokonują tor, który ma ok. 300–400 m długości. W trakcie widowiskowych zawodów często dochodzi do karamboli, jednak dzięki „opancerzeniu” zawodników i stosunkowo niskim prędkościom wynikającym z samej konstrukcji rowerów BMX rzadko dochodzi do poważniejszych obrażeń zawodników.
Bardzo prestiżową imprezą jest Puchar Świata - UCI BMX Supercross, których cechą charakterystyczną jest 8-metrowa rampa startowa, oraz większe przeszkody. Udział w tych zawodach mogą brać zawodnicy, którzy ukończyli 16 lat. BMX przeżył swój debiut olimpijski w Pekinie w 2008 r. Pierwszym mistrzem został Łotysz Maris Strombergs, a mistrzynią Francuzka Anne-Caroline Chausson.
Dyscypliny
Współcześnie nazwa BMX zmieniła trochę znaczenie i oprócz BMX w rozumieniu UCI, do sportu tego zalicza się również:
- street, czyli jazda w mieście, wskakiwanie na murki, poręcze itp.,
- Vert, czyli skakanie na pionowych rampach.
- flatland, czyli ewolucje wykonywane na płaskim terenie, podobnie jak niegdyś freestyle w skateboardingu,
- park, czyli jazda w specjalnie zaprojektowanych parkach (zwanych też skate-parkami)
- dirt, czyli najczęściej używane określenie skoków na specjalnie zaprojektowanych do tych celów torach.
We wszystkich tych odmianach freestyle'u odbywają się międzynarodowe zawody na całym świecie, do najbardziej rozpoznawalnych należy cykl X-Games.
