Historia windsurfingu
Windsurfing jest sportem stosunkowo młodym. Za jego twórców uważa się dwóch Kalifornijczyków: żeglarza i konstruktora lotniczego Jima Drake’a oraz surfera i matematyka Hoyla Schweitzera. W roku 1968 połączyli oni dwie dyscypliny, które kochali, czyli surfing i żeglarstwo, w jeden sport, a następnie opatentowali go pod nazwą: windsurfing. Paradoksalnie, zamiast w Stanach Zjednoczonych, największą popularność windsurfing zyskał w Europie Zachodniej i to europejczycy właśnie zaczęli produkować coraz to nowszy i lepszy sprzęt do jego uprawiania. Sport ten szybko się rozwijał, aż wreszcie, w roku 1984 w Los HEART Angeles, stał się dyscypliną olimpijską.
Odmiany windsurfingu
Freeride – właściwe pływanie na desce. Wykonywanie takich manewrów jak hals, zwrot, tak pływa zdecydowana większość windsurferów na poziomie amatorskim lub rekreacyjnie.
Freestyle – bardzo stara dyscyplina, lecz wraz z pojawieniem się nowych, lżejszych i zwrotniejszych desek zaczęła się intensywniej rozwijać. To przede wszystkim dobra zabawa oraz ciągła nauka manewrów i trick’ów.
Formuła – regaty wyścigowe. W ciągu ostatnich 15 lat urosła do rangi najbardziej prestiżowej dyscypliny windsurfingowej. Rozgrywana jest przy wiatrach słabych i średniej mocy. Zawodnicy samodzielnie decydują o doborze sprzętu spośród produktów ogólnie dostępnych na rynku, jeśli spełniają tylko wymogi Formula i ISAF. Jednymi z najbardziej utytułowanych zawodników Formuły Windsurfing na świecie są Polacy: Dorota Staszewska i Wojciech Brzozowski.
Slalom – odmiana stara jak sam windsurfing, polega na ściganiu się na trasie wyznaczonej według symbolu "8" lub slalomu między bojami na kursie z wiatrem.
Super X – dyscyplina młoda, już nie rozwijająca się. Połączenie regat slalomowych z zawodami freestyle. Zawody w tej dyscyplinie nie są już rozgrywane. Dyscyplina bardzo widowiskowa i wyjątkowo niebezpieczna. Zawodnicy pływali blisko siebie, co groziło staranowaniem się nawzajem. Dlatego też Super X była jedyną dyscypliną windsurfingu, w której obowiązywał kask.
Speed – jedna z najbardziej ekscytujących form uprawiania windsurfingu. Również jedna z najniebezpieczniejszych. Deski są małe, a żagle duże. Na płaskiej wodzie, przy wietrze 7 w skali Beauforta osiąga się prędkość ponad 60 km/h.
Wave – to ujeżdżanie fal, w zasadzie nie wykorzystuje się wiatru, lecz siłę nośną fali. Na falach można wykonywać tzw. jazdy frontside i backside. Przy wysokich falach można wykonywać podwójne salta oraz manewry. Dyscyplina niebezpieczna, gdyż tam gdzie występują najlepsze fale, często są też rafy koralowe. Zderzenie z rafą może skończyć się nawet śmiercią.
Do najlepszych windsurferów na świecie zaliczają się: Robby Naish, Bjorn Dunkerbeck, Jason Polakow, Josh Angulo, Levi Siver..
Windsurfing na HeluNauka
podstaw windsurfingu jest dość prosta i nie wiąże się z żadnym większym ryzykiem. Radzimy na jednej z pierwszych lekcji nauczyć się zwrotów, żeby w razie zmęczenia lub zmiany pogody bez problemu wrócić na brzeg.Na Helu warunki do nauki windsurfingu są idealne. Chcecie się dowiedzieć gdzie można popływać? Zerknijcie do extra info. Tam znajdziecie listę szkółek i baz.
